Postaram się przedstawić w tym artykule różnorodność siedlisk, w których występują pyszczaki z grupy mbuna. Dodatkowo znajdziemy tutaj przykładowe obsady dla malawistów, którzy chcą, aby ich zbiornik odzwierciedlał w jak największym stopniu konkretny litoral jeziora Malawi.
Czy zbiornik dla ryb z grupy mbuna powinien być koniecznie zagruzowany?
To zależy na jakie gatunki się zdecydujemy. Czy chcemy, aby nasz zbiornik wiernie odzwierciedlał siedliska naszych pyszczaków w warunkach naturalnych i czy zmusza nas do tego agresja naszych ryb (wewnątrz, jak i zewnątrz gatunkowa).
Zaczynając od teorii, nasze pyszczaki z grupy mbuna zasiedlają w warunkach naturalnych kilka stref:
1. Obmywane falami, górne, skaliste siedlisko na głębokości ok. 3 do 5m.
Foto: google
Foto: google
Do tej strefy zaliczamy strome, skaliste wybrzeża, małe wyspy oraz głazy sięgające ponad taflę wody. Strefy te charakteryzują się czystą, silnie falującą wodą oraz turbulencjami, powstającymi w skutek zderzenia tych fal ze skałami. Zasiedlane są przez Labeotropheus fuelleborni, Tropheopsy (sp. 'red cheek’, 'gold otter’, 'olive’ ), Petrotilapie, Pseudotropheusy (williamsi, galanos, brevis), Melanochromis robustus, Labidochromisy (joanjohnsonae i freibergi z tych znanych), oraz popularne Chindongo demasoni.
2. Strefa skalista, wolna od osadu.
Foto: google
Foto: google
Charakteryzuje się kamieniami wielkości piłki, aż po wielkie kilkudziesięciometrowe głazy. W tej strefie występuje największe zagęszczenie pyszczaków z grupy mbuna i znajdziemy tutaj najwięcej dobrze nam znanych gatunków takich jak: Metriaclimy (zebra, callainos, estherae, fainzilberi, elongatus i inne), Cynotilapie (zebroides, aurifrons, elongatus), Petrotilapie, Tropheopsy (’mauve’, macrophthalmus, 'aurora’, 'chilumba’), Labeotropheus trewavasae, Pseudotropheusy (johanni, interruptus, cyaneorhabdos), Chindongo (flavus, saulosi, sp. 'elongatus mphanga’, 'elongatus spot’), Labidochromisy, Melanochromisy (loriae, auratus, dialeptos), Iodotropheus sprengerae i Genyochromis.
3. Głęboka, bogata w osad strefa skalista (ponad 15m).
Foto: google
Foto: Malawi Cichlids in their natural habitat
Charakteryzuje się mniejszym zagęszczeniem przez nasze pyszczaki i mniej intensywnym światłem. Strefy te zasiedlają Metriaclimy (’zebra gold’), Cynotilapie (sp. 'maleri’), Pseudotropheusy (crabro), Melanochromisy oraz Labidochromisy (caeruleus, chisumulae, perlmutt, mbamba).
4. Strefa przejściowa (pomiędzy strefą skalistą, a piaszczystym lub błotnistym dnem).
Foto: google
Foto: google
Do tej strefy zaliczają się te części wybrzeża, wśród których występują skały i piach. Głębokość jest tutaj zróżnicowana, jednak nie przekracza 25m. Spotkać w niej można wiele, bardzo dobrze nam znanych gatunków: Metriaclimy (lombardoi, 'msobo’, hajomaylandi, pulpican, koningsi, sp.elongatus chewere, chailosi), Cynotilapie (sp.’hara’, 'lion’), Petrotilapie (sp. 'chitimba’), Tropheopsy (sp. red fin), Chindongo (socolofi), Gephyrochromisy, Labidochromisy (hongi), Melanochromisy (chipokae, kaskazini) oraz Abactochromisy.
5. Płytka strefa przejściowa.
Foto: google
Niektóre płytkie zatoki charakteryzują się piaszczystym i kamienistym dnem, a następnie opadają stromo po 20-50 m od brzegu. Znaleźć można tutaj mniej znane gatunki Pseudotropheus (sp.’socolofi nkolongwe’), Metriaclima, Petrotilapia (’yellow chin’), Tropheops (’chitimba’), Labidochromis (flavigulis), Melanochromis vermivorus oraz Iodotropheus stuartgranti.
6. Płytkie zatoki bogate w osad.
Foto: google
Charakteryzują się błotnym osadem pokrywającym piach i kamienie. Dno porasta bardzo często Vallisneria spiralis. W tej strefie występuje niewiele gatunków z grupy mbuna. Znależć tutaj można Astatotilapię calliptera, Tropheops sp.’weed’ oraz Cyathochromis obliquidens.
7. Strefa piaszczysta.
Foto: google
Są to zazwyczaj bagniste brzegi z pojedynczymi kamieniami, gałęziami lub konarami drzew. Ten otwarty biotop oferuje niewiele schronienia dla naszych pyszczaków i dla tego można spotkać je w dużych grupach. Niektóre gatunki z grupy mbuna występują regularnie w tych strefach. Zaliczamy do nich: Pseudotropheus livingstonii, Metriaclima lanisticola, Gephyrochromis (lawsi, moori), Pseudotropheus elegans i znów bardzo dobrze nam znane sp.’acei’.
Biotopy dla pyszczaków z grupy mbuna są dość zróżnicowane. Są strefy, gdzie piach w ogóle nie występuje, a przecież stanowi on jakby podstawę dekoracji w naszych zbiornikach. Możemy śmiało postarać się o stworzenie skalistej rafy, gdzie piachu jest niewiele (przy przedniej szybie), tylko ze względów wizualnych, lub używając płaskich modułów imitujących skały zrezygnować z piasku całkowicie. Budując taką strefę skalistą należy pamiętać, aby kamienie nie były ułożone zbyt blisko siebie. Czyli postarać się stworzyć raczej większe groty, w których dorosłe ryby znajdą schronienie. Małe szczeliny i groty mogą być przyczyną problemów z cyrkulacją (zalegające odchody), oraz nadmiarem narybku.
Przykładowa obsada górnej strefy skalistej:
-Labeotropheus fuelleborni (odmiana do wyboru), Tropheops sp.’red cheek’, Chindongo demasoni.
– Pseudotropheus 'williamsi north’, Pseudotropheus galanos, Melanochromis robustus, Labidochromis joanjohnsonae.
Przykładowe obsady strefy skalistej, wolnej od osadu:
– Metriaclima fainzilberi (duży wybór odmian geograficznych z samcami BB, MC, O i samicami BB, O, OB), Metriaclima callainos (coraz większy wybór, również w kolorze perłowym), Labeotropheus trevawasae (duży wybór odmian geograficznych i morfów), Tropheops 'mauve yellow’, Melanochromis loriae
– Chindongo saulosi, Iodotropheus sprengerae, Melanochromis dialeptos
-Chindongo sp. 'elongatus mphanga’, Pseudotropheus johanni, Metriaclima callainos
Przykładowa obsada głębokiej strefy skalistej:
– Metriaclima 'zebra gold’ (samice BB lub OB), Cynotilapia sp. 'maleri’, Labidochromis chisumulae, Melanochromis melanopterus (ewentualnie Melanochromis mpoto).
– Labidochromis caeruleus, Labidochromis sp. 'mbamba’, Labidochromis sp. 'perlmutt’
Z drugiej strony można postarać się o odtworzenie strefy przejściowej z luźno ułożonymi kamieniami na dnie i piachem. Tutaj warto poszukać gatunków z tej właśnie strefy, które pracowicie będą przebudowywać dno, wedle własnego uznania. Bardzo ciekawie mogła by wyglądać obsada z Cynotilapią z grupy 'lion’. Ryby te zajmują niewielkie rewiry wokół pojedynczych kamieni i wykopują pod nimi tunele. Taka budowla jest niemożliwa w przypadku, gdy kamień leży bezpośrednio na dnie zbiornika. Jeśli jednak taki kamień położymy stabilnie na trzech mniejszych w odpowiednich odstępach i przysypiemy piachem, to bardzo możliwe, że doczekamy się takiej budowli również w akwarium.
Przykładowe obsady:
– Metriaclima 'msobo’, Cynotilapia axelrodi, Metriaclima sp. 'elongatus chewere’
– Cynotilapia sp. 'lion’, Metriaclima koningsi, Chindongo socolofi
– Tropheops 'macrophthalmus chitimba’, Metriaclima sp. 'red top gallireya’, Cynotilapia sp. 'hara’ (obsada z Gallireya Reef).
– Melanochromis chipokae, Melanochromis baliodigma, Metriaclima lombardoi, Petrotilapia sp. 'chitimba’
Kolejną i bardzo ciekawą opcją może być strefa piaszczysta z kilkoma pojedynczymi kamieniami, muszlami i odpowiednio przygotowaną gałęzią lub korzeniem z drzewa liściastego, przymocowanego w górnej części zbiornika. Zbiornik taki na pewno będzie wyglądał imponująco z większą grupą Pseudotropheus sp. elegans lub acei. Urozmaiceniem obsady mogą być inne pyszczaki zamieszkujące te strefy, które zagospodarują sobie dolną partię zbiornika.
Przykładowa obsada:
-Pseudotropheus sp. 'acei’, Metriaclima lanisticola, Gephyrochromis lawsi
Jakiego piasku i kamieni użyć do dekoracji?
Wygląd kamieni nie jest tak bardzo istotny, ponieważ w jeziorze Malawi skały mają zróżnicowaną strukturę. Wszelkiego rodzaju bryły serpentynitu, granitu, piaskowca, czy otoczaki są mile widziane. Sprawdzają się dobrze w tworzeniu aranżacji i wyglądają naturalnie, w szczególności, gdy pojawią się na nich glony.
Piasek jest też kwestią gustu. W różnych częściach jeziora spotkamy ciemniejszy i jaśniejszy piach. Prawie każdy będzie odpowiedni (może poza bardzo jasnym). Z dodatkiem żwiru lub drobnych kamieni będzie wyglądał bardzo dobrze i sprawi, że cała aranżacja w zbiorniku nabierze naturalnego wyglądu.
Na zdjęciu Metriaclima lombardoi- Mbenji Island (strefa przejściowa).
Foto: google
Chindongo saulosi- Taiwanee reef (strefa skalista)
Foto: google
Opcji jest sporo do wyboru. Zachęcam do zakładania zbiorników biotopowych, które odzwierciedlają naturalne siedliska naszych ryb.
